Om een paar dagen eruit te zijn, kozen we begin maart niet voor een Nederlands maar een Duits waddeneiland: Borkum. Dit eiland is het meest westelijk gelegen Duitse waddeneiland, iets kleiner dan Schiermonnikoog en wordt volledig omgeven door de zee. Dit laatste maakt de lucht pollenvrij en jodiumrijk, dit maakt Borkum het ideale eiland om te gaan uitwaaien.
Een paar dagen nadat we weer thuis waren, werd dit eiland vanwege corona volledig afgesloten voor toerisme. Maar als je al bezig bent met het plannen van een uitstapje in de toekomst, dan is dit een goede optie. En omdat je vanuit Eemshaven, waar tegenwoordig ook een treinstation is, binnen 50 minuten op Borkum staat, is het zelfs geschikt voor een dagtochtje. Op Borkum aangekomen brengt een gratis treintje je naar het stadje.
-
- oude vuurtoren
Borkum, allergie vriendelijk uitwaaien
Het eiland zelf maakt reclame met 130 km fietspaden te hebben. Dat is wel heel erg overdreven, maar je kunt er een leuk rondje fietsen. En omdat er bijna geen wegen zijn en het centrum grotendeels autovrij is, kun je dan ook het beste je auto in Eemshaven laten staan en je fiets meenemen of ter plaatse te huren.
Op de mooie boulevard, waar vandaan je de zeehondjes op de zandbanken kunt zien liggen, staat een schattig muziekpaviljoen, waar ’s zomers concerten worden gegeven. Het stadje Borkum is een mengelmoes van oud en nieuw: je vind er statige, oude gebouwen waarin hotels zitten en lelijke kolossen waar appartementen of revalidatieklinieken in gevestigd zijn.
Mooi fietsen is het langs het pad over en langs de alte stadsmauer. Dit loopt langs het strand, is een paar kilometer lang en je passeert er het meest noordwestelijke puntje van Duitsland. Verderop voeren verharde paden je langs het Muschelfeld, een soort mangrovebosjes, en door kwelderduinen naar een oude bunker dat dienst doet als uitzichtplatform.
Op Borkum is ‘de grote broer’ van de Brandaris van Terschelling te vinden; tot groot vermaak van de locals is deze namelijk nét even hoger. Deze oude vuurtoren is jaren geleden vervangen door een nieuwe vuurtoren, die beklommen kan worden. In een klein museumpje naast de oude vuurtoren vind je de geschiedenis van Borkum: walvisvaart, piraterij en toerisme.
Der Wassertürm
Er is meer te doen dan uitwaaien op Borkum, zo hadden wij het geluk een paar enthousiaste mensen te kennen die zich bezig hielden en houden met het renoveren van de watertoren. Het houten torentje is sinds een paar jaar gerealiseerd. Nu richt men zich op de binnenkant, want dit moet een watermuseum worden.
Wij werden op een regenachtige ochtend uitgenodigd om deze toren van binnen te bekijken, via steigers te beklimmen en mooie verhalen te horen.
Zo liet Werner een herinnering uit zijn jonge jaren zijn: een baksteen zien met zijn initialen erin. De initialen zijn niet compleet omdat zijn baas ontdekte waar hij bezig was en hem er onmiddellijk mee op liet houden.
Ostfriesische Teezeremonie
Nadat we contact hadden gezocht met de mannen van de watertoren, werden we uitgenodigd op de thee. Bij Gregor thuis troffen we een tafel aan, gedenkt met schattige theekopjes. En de ceremonie volgde. Nu kan ik dat helemaal uitleggen, maar op onderstaande foto staat het precies uitgelegd.
Uitwaaien op Borkum, net even anders dan in Nederland
Wij vonden het leuk om een paar dagen op Borkum te zijn. De persoonlijke contacten die we er hadden, maakten het speciaal. Een groot gemis op het eiland zijn de strandpaviljoens, zoals wij die in Nederland kennen, waar je lekker met je voeten in het zand een biertje kunt drinken.
En ehhh…wij vinden de Nederlandse eilanden mooier.